Oorsprong en sociale situatie

Discrimineren op basis van de sociale afkomst of situatie is een weinig gekende discriminatiegrond met nogal vage contouren, zelfs voor vakspecialisten. We kunnen ons meteen iets voorstellen bij discriminatie op grond van geslacht, handicap, seksuele voorkeur of etnische herkomst, maar dat is veel minder het geval bij discrimineren op basis van de sociale afkomst of situatie. Dit begrip vergt enige toelichting.

Sociale afkomst verwijst naar de familieachtergrond of de plaats waar de betrokkene vandaan komt. Zo valt het op dat personen die in een zekere Brusselse gemeente geboren zijn of er wonen, bijvoorbeeld Molenbeek of Sint-Joost, minder kans op een job hebben dan personen uit andere gemeenten. Belangrijk hierbij is dat dit zelfs geldt voor `rasechte´ Belgen met een typisch Belgische naam. Boven op discriminatie om etnische of culturele redenen komt dus dikwijls ook nog een ongelijke behandeling op grond van de afkomst of de verblijfplaats.

Met de sociale situatie wordt dan weer de armoede en de bestaansonzekerheid van een deel van de bevolking bedoeld. In Brussel is deze problematiek sterk aanwezig. 33% van de Brusselse bevolking loopt immers het gevaar onder de armoededrempel te zakken (voor heel België is dit 16%). In tegenstelling tot een wijdverbreid idee kampen deze personen niet enkel met geldproblemen. Ze vereenzamen in de maatschappij en vinden slechts moeizaam de weg naar de nodige steun waar ze nochtans recht op hebben (Externe linkhet zogenoemde non-take-up van rechten). Het isolement waarin deze mensen soms ongewild terechtkomen, vloeit dus niet enkel voort uit hun geldzorgen, maar ook uit hun onwennigheid bij administratieve beslommeringen. Een inclusief beleid moet dus minstens de administratieve lasten en verplichtingen verlagen en waar nodig begeleiding aanbieden. Dit brengt ons ook tot het vraagstuk van de digitale kloof, aangezien er meer en meer administratieve zaken online verlopen.

Ook senioren en Externe linkeenoudergezinnen kunnen in een weinig benijdenswaardige sociale situatie verkeren. Eenoudergezinnen hebben immers 41% kans in armoede te leven, tegen 16% voor het totaal van de Belgische bevolking.

Eenoudergezinnen vertegenwoordigen ongeveer één derde van de gezinnen in Brussel. In Brussel groeit één kind op vier op in een eenoudergezin. Dit aanzienlijk deel van de bevolking in de hoofdstad loopt nochtans meer risico op kansarmoede (huisvesting van minder goede kwaliteit, minder hoge inkomens, enz.). Alleenstaande moeders maken zowat 90% van deze ouders uit en staan financieel alleen in voor de opvoeding van één of meerdere kinderen.

De Gewestelijke Overheidsdienst Brussel is zich bewust van de uitdagingen verbonden met alleenouderschap in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en besliste daarom om deze website te creëren. De website geeft een overzicht van de verschillende diensten en van de beschikbare en toegankelijke hulp voor alleenstaande ouders die in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wonen. Hij richt zich tot alleenstaande ouders en professionals die hen ondersteunen.

U vindt er alle nuttige informatie over de situatie van eenoudergezinnen verbonden met de verschillende Externe linkthema’s.

In de rubriek Externe linkresources, vindt u ook interessante documenten die u zullen toelaten de Externe linkuitdagingen verbonden met alleenstaand ouderschap beter te begrijpen