Standbeelden en beeldhouwwerken

Om de 20e verjaardag van de val van de Muur van Berlijn te herdenken, in 2009, werden drie fragmenten ervan naar Brussel overgebracht.

Eén stuk van de Muur is te bezichtigen op de Esplanade van het Europees Parlement, een tweede bevindt zich in de Wiertzstraat (ook in de buurt van het Europees Parlement) en een derde op de Berlaymont Esplanade.

In 2020 verwierf het Elia-bedrijf ook een deel van de muur. Het is geïnstalleerd op de site van Monnoyer, langs het kanaal.

Joseph Plateau ontdekte het fenomeen van de gezichtstraagheid, een van de basisprincipes van de cinematograaf: vanaf 24 beelden per seconde nemen onze hersenen de illusie van beweging waar.
Dit monument in Brussel brengt hem hulde en blikt terug op de opmerkelijkste scènes van de 7e kunst.

De redderstoel is een 4 meter hoog kunstwerk van Peter Weidenbaum. Onder aan de stoel vindt u een gedicht van Agnieszka Kuciak.

Het grote bas-reliëf van Jef Lambeaux zorgde bij de opening van het paviljoen in 1899 voor een schandaal. Na beschuldigingen van zedenschennis (wegens de talrijke naakte lichamen) werd het werk aan het oog van het publiek onttrokken toen het paviljoen werd gesloten. Vandaag is het paviljoen open bij bepaalde gelegenheden (Open Monumentendag, opendeurdagen van het Jubelparkmuseum, enz.). Het gebouw waarin de sculpturen zijn ondergebracht, is ontworpen door Victor Horta.

De kapitelen boven de drie zuilen van het rechterdeel van het Stadhuis van Brussel stellen ongewone taferelen voor:

• een moeder die haar baby de borst geeft en mannen met tulbanden
• feestvierende monniken met een glas bier in de hand
• personages die met schoppen stoelen opstapelen.

Voor sommigen verwijzen die taferelen naar gebouwen die gesloopt werden bij de bouw van het stadhuis. Zo herinneren de monniken aan het huis dat de naam ‘papenkelder’ droeg. De moeder en de mannen in tulband zouden verwijzen naar ‘de Moor’ (verkleinwoord van ‘moeder’ en afleiding van ‘Moren’). En de man met de stoelen en schop zou kunnen verwijzen naar de ‘schopstoel’, een foltertuig dat op de Grote Markt stond en gebruikt werd om veroordeelden te straffen.

Deze artistieke installatie is van de kunstenaar Emilio López-Menchero. Op de website van de kunstenaar staat te lezen dat dit kunstwerk in de vorm van een megafoon gewijd is aan alle migranten en verwijst naar een film van Joris Ivens over de Spaanse burgeroorlog, waarin een reusachtige megafoon verschijnt, bedoeld voor redevoeringen om de republikeinse soldaten in de loopgraven en op het slagveld aan te moedigen… waaronder die van La Pasionaria (de communistische militante Dolorès Ibárruri). Iedereen kan de megafoon uitproberen door de trappen te beklimmen die er naar toe leiden.

Een ‘zinneke’ is een bastaardhond. Dit zinneke, dat zijn behoefte doet op de hoek van de Kartuizerstraat, is van de kunstenaar Tom Frantzen. Het symboliseert het multiculturele karakter van Brussel en brengt ook hulde aan Manneken Pis.

Ook de Vaartkapoen die de politieagent doet wankelen op het Saincteletteplein is een standbeeld van Tom Frantzen, bedoeld als knipoog naar de politieagent van Hergé in de avonturen van Quick en Flupke.

Brussel is waarschijnlijk de enige stad ter wereld die hulde brengt aan de reisduiven die tijdens de oorlog gebruikt werden om boodschappen over te brengen. Het standbeeld ‘Aan de Oorlogsduif’ is het werk van beeldhouwer Victor Voets. Het werd onthuld in maart 1931, ter ere van de duiven, maar ook van de duivenliefhebbers die in de eerste Wereldoorlog gesneuveld zijn.

Eerbetoon aan het beroemde personage uit het theaterstuk "Bossemans en Coppenolle".

Wereldwijd zijn er tal van replica’s van de grot van Lourdes. Ook Brussel telt er twee: een in Anderlecht en een in Jette.

De wijzerplaat van deze klok uit 1958 is versierd met figuren uit de geschiedenis van Brussel: een arbeider met zijn glas bier, Charlier met het houten been (held van de Belgische Revolutie van 1830), Keizer Karel, Rubens, de graaf van Egmont, een soldaat van de Eerste Wereldoorlog, enz.

Op vraag van het Gewest hebben een zestigtal graffitispuiters de uitdaging aangenomen om de grootste graffiti van Europa (4.500 m²) te spuiten op de twee perrons van tramhaltes 7 en 19 aan de De Wandstraat.